niedziela, 13 sierpnia 2017

Vivos voco, defunctos plango, fulmina frango

Omnis campana habet suum vocem propriam, omnis ecclesia sonat ergo aliter - satis esse aures non hebetos habere ut id audias. (In terris autem mahumetanis omnis muezzin certe aliter cantat; non mihi iudicandum quid melius: muezzin an campana, ambos amo.)
In terris *normalibus* campana tota suam vitam plerumque in eadem ecclesia degit, saepe nomen sui habet, a donatore aut alia re historica sibi datum. Sed in terris, quae - ut Polonia - nimis digitis historiae sunt maculatae, campanae itinerantur. Dico praesertim de ultimis bellis mundanis, cum occupantes - Russi et Germani - decretis suis omnes (aut fere) ecclesias campanis privaverunt, ut campanarum materia metallica ad tormenta flanda uteretur (item quidem apud se, sc. in Russis et Germanicis regionibus fecerunt; res erat ergo magis rationis oeconomicae belli, quam pugna caeca contra religionem identitatemque localem).
Quod et ipse nuper didici "secreta" campanarum Varsoviensium investigando. Ecce, a vetero parocho ecclesiae sancti Augustini inveni ecclesiam hanc habere nunc non suas proprias campanas sed... "praeda" bellica: campanam Russicam (cum scriptura Cyrylica) atque Germanam, auto rectius Gedaniensem, cum scripto Latino: Laudetur Jezus Christus. Amen. Me fecit Jah. Gotfr. Anthoni 24 IV 1742 Gedaniae.
Nam primo bello mundano finito in campum suburbanum urbis nostrae a militibus adportata sunt... decem milia campanarum, quae scilicet nondum ab occupatoribus ad officinas ferrarias missae erant (ergo quasi belli sospites vitam servaverunt). Parochis Varsoviensibus tunc licuit campanas novas ad ecclesias campanis privatas ad libitum eligere.      

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz