Dialogi Latini, tempori nostro apti (2)

- Salve! Quid novi apud te?

- Nihil.

- Nil vero?

- Nihil fere. Pater, ut semper die Lunae mane, manus sibi inferre conatus est.

- Manus inferre...?

- Se necare, scilicet.

- Quid? Vero? Nuntius ergo pessimus?

- Pessimus, nam non contigerit ei. Denuo.

- Non contigit? Cur?

- Novacula, qua se iugulare cupiebat, iam valde his conaminibus hebetata est.

- Cotem domi non habetis?

- Habemus, sed pater nimis piger est, ut ea utatur.

- Tibi ergo, filio pio, novacula est acuenda!

- Ita, puto, faciam.

- Aut... rasorium electricum emendum.

- Rasorium electricum? Ad quem usum?

- Electriductum mordendo fortasse patri facilius res continget.