piątek, 26 lutego 2016

De die festo viri agnostici

A tempore quoddam conor instituere in septimana unum diem festum, cum scilicet nihil laboris agam. Quod certe impossibile mihi est, nam ergophilos (workoholic) sum et iam a pueritia ab otio vacationibusve abhorreo, sed, decrevi (valde in hac re a K. adiutus), saltem labore pro pecunia talis dies careret. Sed ibi vero limes labori tanto? Nam nunc quoque pro nonnullis rebus Latinis pecuniam mihi solvunt, ut pro duabus partibus libri "Burdubasta".
Dixi ergo mihi (et K.): Bene sit! Abhinc unoquoe die Solis tantum iucunda mihi opera mente tangam. Sed etiam hoc erroneum, nam maxima pars harum, quae pro pecunia tollam, iucunda mihi videntur, etiam translatio libri crassimi de stupris in universitatis US-Americanis commune peractis, cuius editio Polona mox lucem videbit. [Fortasse homo felix sum; unde ergo mihi hic cotidianus animus tristis?]
Bene sit. Ego in corde meo differentiam scio, differentiam inter laborem "castum" et "prohibitum". Ita corde ductus decernam: hoc mihi die Solis facere licet, istud autem minime.
Sed cur Solis dies? Nam volui iuxta traditionem catholicam nostratum agere, licet minime catholicus meipsum sentiam [polytheista sum agnosticus, si tale oxymoron fieri potest]. Est mihi nihilominus mos cultos deosque locales observare, at in Polonia "localis" est deus christianus/catholicus.
Hic tamen difficultas, nam omnes conatus mei uno die per septimanam "caste" vivere, si umquam succeserint, successerunt... die Saturni. Res ita se (semper fere) habet: die Vespero nocte aut Saturni mane praediolum nostrum "Lithuanicum"* ad Wengroviam situm cum K. autoraeda petimus. Tunc, suavitate naturae obstupefactus, odoribus silvae pratorumque "venenatus" toto die Saturni nihil gravioris momenti facere volo! Ergo non facio. At postero die, Solis scilicet, conscientia morsus, citissime res faciendas (heri neglectas) agere conor.
Ita de facto celebro diem Saturni, non Solis. Ut Iudaeus. Di boni, quanta mutatio rerum: catholicum fieri cupiens in gregem Moysis incidi!

* Lithuanicum dico, nam sat longe rivulus Liwiec fuit limes inter Masoviam/deinde Poloniam et Lithuaniam; nos autem in orientiali, ergo "Lithanica" ripa casulam habemus

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz