M. esse therapeutam, qui para-Hellingerianas opiniones habet,
licet ipse "ludum umbrarum" (Familienaufstellung)
non agat. Credit tamen, sicut Hellinger, omni familiae adesse quandam
"magnam animam" (große Seele),
quae vitam familiarium regit. Dicit e.gr. animam familiae facere aliquem
familiarium (=huius familiae membrum) morbo quodam – ut alcoholismus aut
schizophrenia – laborantem, ut annuntiat hoc modo familia mundo secum aliquid
male se habere.
Mihi tamen, qui arte logica niti in vita cotidiana conor,
difficile est id accipere, nam, rogo: Cui talis annuntiatio prodest? Familiae?
Num "mundus", videns eam male se habere, auxilia statim eu adferet?
Iam potius viderem hominem morbo gravi laborantem esse "victimam"
seu "caprum emissarium", patientem ob praeterita crimina/peccata totius
familiae. Sed si ita, cur me familia mea ad hanc partem agendam eligerit – nullo
modo velim Iesum Christum novum fieri?
In una re tamen tam cum M., quam cum Hellinger consentior:
sumus quasi vasa, quae energias (et bonas et malas, si talis disctinctio omnino
hic valet) maiorum portant. Interdum, ut e.gr. nunc, timeo in me minus mei quam
aliorum adesse. "Non ego hic sum, quem in speculo conspecto" – dixit...
aliquis. Aut si non dixit, ego dico.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz