Heri, in sermonibus Lunariis fautorum Latinitatis vivae unoquoque die Lunae in bibliotheca Instituti Philologiae Classicae Universitatis Varsoviensis hora sexta cum dimidia pomeridiana (18:30) habitis, sodalis nostra memoravit "papissam" vivae Latinitatis Caeciliam Koch, quae solet - cuius rei etiam ego testis - semper cum quidam sui discipulus interlocutorve verbo non satis Ciceroniano utatur, dicere:
- Minime classicum!
Sed, puto, ipsum 'classicum' (i.e. adiectivum: classicus, -a, -um) esse minime classicum, nam primum huius verbi significationem fuisse... 'cornu militare':
1. classĭcum , i, n., a field or battle-signal upon the trumpet: “classicum cecinit,” Liv. 28, 27, 15: “classicum canere jubet,” Tac. A. 2, 32; cf.: “classicum cani jubet,” Caes. B. C. 3, 82: “classico ad contionem convocat,” Liv. 7, 36, 9: “cum silentium classico fecisset,” id. 2, 45, 12: “classica sonant,” Verg. A. 7, 637: “neque excitatur classico miles truci,” Hor. Epod. 2, 5;Suet. Caes. 32; id. Vit. 11; Quint. 2, 11, 4; Luc. 4, 186 al.— “Since only the leadercommanded it to be given: classicum praetorium (al. praeconium),” Prop. 3 (4), 3, 41. cf. Caes. l. l.; Liv. 28, 27, 15; Veg. Mil. 2, 22.—
Multo serius 'classicus' significare coepit 'aliquid pertinens ad (primam) classem' incolarum Romae:
classici dicebantur non omnes qui in quinque classibus erant, sed primi tantum classis homines
at deinc demum, in post-classica Latinitate, 'classicum', i.e. rem spectantem ad optimos mores (praesertim modos scribendi) veterum.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz