piątek, 1 grudnia 2017

"Detector Vacca" (pars 2)

CASVS PRIMVS (SEV, RE VERA, ALTER): CANIS YORKIANVS BARONESSAE T.
Lyceo absoluto nescivi cui rei in universitate studerem. Conatus sum nonnullis disciplinis operas dare, sed frustra. Per unum annum arcana artis medicinae perscrutabar, unde mihi gnaritas quaedam materiarum toxicarum chimicarumque, quae maxime usitanda se deinde praebuit in criminibus investigandis. Ipsa tamen studia medica pergere sivi postquam in laboratrina universitaria mus, cuius caput desecaturus machina guillotiniana essem, tam dolenter digitum meum manus dextrae momordit, ut dolore furens omnia omnesque circum me iacentia pedibus calcitrare necnon pugno sinistro icere coepi, ita ut incendio – ob substantiam quandam flammabilem e retorta fracta effusam – laboratrina tota vastaretur. Damna pater meus pecunia haud parva sarsit ac familia decrevit me medicum non futurum. Spero saltem murem sospitem incedii fuisse.
Conatus tunc sum studia linguistica incipere, sciens ibi nullas bestiolas me morsituras latere[1]. Studui Sericae atque Arabicae – valde mihi ambo sermones placebant, itinera quoque eorum causa in Asiam quater feci. Insuper, nonnullis linguis exoticis studui oblectamenti causa, ut imprimis Zingaricae – quam putavi usitandam mihi fore, habebamus enim haud parvam communitatem Zingarorum in suburbis metropolis habitantium.
Volui munus accipere translatoris apud Foederale Officium Investigationum[2] aut in agminibus securitatis (audivi enim et hos et illos bene pro munuere solituros), sed tempus erat belli frigidi, rogaverunt ergo me, quin potius Russicae studerem ac munus non dederunt. Hodie certe cum Sinica et Arabica Croesus essem inter interpretes, nimis sero tamen: hodie detector privatus criminum, insuper rude donatus iam sum. Mos autem linguis exoticis studere usque hodie mihi remanet – sermones hi nonnullis in casibus veritatem detegere adiuverunt, semel autem scientia unius eorum vitam mihi fortasse servavit (cum Athenis in laophoro[3] intellexi adulescentem Albanum pone me sedentem ad collegam dicentem se velle mihi cultrum faucibus adponere ut peciuniam posceret – at marsupium in deversorio incaute reliqueram neque assem aerarium mecum habui!; verba tamen amborum intellegens statim de sella mea et laophoro fugam feci).   
A moderatoribus FOI abiectus, conatus sum biocolytas[4] ut ita dicam normales adire ut detector publicus apud eos fierem, sed frustra: examen Sternianum quotientis intelligentiae non superavi. Tunc tamen iam fama quabam gloriabar nonnullorum aenigmatum criminalium a me solutorum. Quae omnes magna e parte casu fortuito solvi, sed de hac re tacui. Consilia ita feci me detectorem privatum fieri, eoque modo pecuniam ad vitam sustentandam (nam usque tunc crumena patris pendebam) mihi comparare. Et, nisi puella quaedam flavis capillis, quae me, agnosticum!, inter Iesuitas misit, detector factus verisimiliter fierem – amore doloreque tamen intercadentibus, laborem criminalisticum suscepi duobus demum postea annis. Sed primum nobis ad “praehistoriam” revertendum est.   



[1] Historia muris digitum discipuli mordentis vera est. Ob hanc rem Nicolaus Simonides, vulgo Miłołaj Szymański, nunc praeclarus in Polonia professor philologiae classicae, studia sua biologica (quae primum inceperat) pergere sivit. Deo gratia.
[2] Sicut FBI Americanorum. Detector Vacca vivit in “quadam terra occidetali”.
[3] Laophorum – Anglice bus.
[4] Biocolytae – Anglice policemen. Etiam: vigiles publici, astynomii (=protectores urbis).

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz