czwartek, 7 grudnia 2017

"Detector Vacca" - pars 6

Novum poculum nautae implendo rogavi ut narraret omnia, quae eo ferali die evenerint, sicut ea memoria teneret, incipiens ab ipso mane.
- Hem... hem... – balbutire potius quam loqui coepit, sed, haustu vini adiuvante, verba invenit, quibus casus omnes huius diei sat clare depingeret. Ita in chartula indicem huius diei rerum a nauta factarum ordine horarum septem punctis scripsi:
I. Hora octava matutina. Ad tonsorem, ut mos ei est diebus Lunae, pronavarchus ivit, nam ipse ob manus trementes barbam attondere nescit. At tremunt manus eius unoquoque die mane, antequam primum poculum vini albi sumat – quod more solito evenit saepissime meridie ipso (mane, ut diximus, ieiunat). Haec res tamen nullius est nobis momenti, nam evenerat prius quam canem a famula baronessae T. accepit.
II. Hora nona cum minutis decem. Canem a famula baronessae accepit.
III. Hora circiter decima. Pronavaruchus laophoro Sosopolim breviter petivit, ut testamentum apud notarium publicum relictum mutaret. (Citius Sosopolis a Nycteria ferrivia peti potest, sed pronavarchus non semper citissimis viis utitur.) Hoc facere solebat plus minusve bis per mensem, nam liberos non habens largiter amicis bona sua distribuisset – amici autem res sunt volubiles, correcturae testamenti ergo nunc et tunc necessariae. Haec tamen denuo nullius nobis sunt momenti, nam sine cane urbem petivit, Fabricio domi sua (i.e. pronavarchi) clauso (fortasse contra voluntatem baronessae T., quae vellet nautam totius diei spatio Fabricio in promptu adesse).
IV. Meridies. Pronavarchus, domum Sosopoli reductus, primum hoc die poculum temeti sumpsit. Meminit se statim post alterum poculum vacuefecisse ac manibus minime iam trementibus canem diu mulgere. (Ergo canis nondum amissus tunc erat.)  
V. Hora pomeridiana prima. Prandium et sibi et cani domi sua dedit. (Canis baronessae enim ut homo ter per diem cibum edit.) Ambo cibos comederunt. Pronavarchus tertium et quartum huius diei poculum vacuefecit, cane eum id facientem caute intuente. (Ergo canis nondum amissus tunc erat.)   
VI. Hora tertia cum quadrante. Meridiatione bene usi, et pronavarchus et canis ad stationem ferriviam ambulaverunt, ut Calacarin tramine peterent. Ibi materteram nomine Carolina visitavit nauta noster occasione eius diei nominalis, ubi nonnulla pocula vini albi ambo vacuefecerunt. (Hoc narrationis momento monui pronavarchum diem sanctae Carolinae iam ante septimanam, Kalendis Iuliis, apud nos celebratum esse, hic tamen explanavit visitationem seram fuisse ob multum numerum negotiorum sibi faciendorum, quae negotia prohibuerunt eum ut prius consanguineam visitaret.) Aliquid mirum in hac fabulae parte latere suspicans, poposci ut me praesente materterae telephonaret rogaretque utrum illa meminerit nautam una cum cane domum sui reliquisse. Paululum infelix, nihilominus fecit pronavarchus quod ab eo petivi ac mox materteram et ego prope stans clare dicentem audivi, confirmantem nautam una cum cane tramen Nycteriam repetens eo die Lunae ascendisse – ipsa cum iis ad stationem ferriviae ivit (horam recte non meminerat, putabat circa quartam fuisse). Omnia ergo bene procedebant in diei feralis reconstructione, praeter fortasse quod vox materterae ad mulierem spectabat in summa quadraginta annos natam – videlicet lupus noster marinus, vir plus quam sexaginta annorum, societatem se multo iuveniorum “materterarum” amabat. Sed haec res non erat mihi qualiscumque momenti, praeter certe confirmationem canem Calacari amissum non esse.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz