De vi aut rationis aut cordis

In Grege Latine Loquentium sodales his diebus disputant, utrum ratione an potius corde homo per vitae angustias duci debeat. Cogitatu dignam opinionem, cum exemplo e sui vita allato, protulit Navarcha, id est Iulio Sansonetti (cito cum ipsius consensione):

Nonnumquam tamen evenit ut in dubio simus utrum cordis an rationis viam sequamur nec ambos reconciliare possumus.

Exemplum afferam (ignoscatis quod de me narro, sed de aliorum vita iudicare non possum):

annum tricesimum quintum agens, post decem annos in quibus operam meam dederam in mercibus adventiciis (de cibi congelati commercio agebatur), cor meum ad mutandam operam adducebat, ratio ad servandam: tum alicuius iniussu et secundum morum meum praeceptum agere volebam, tum operam qua in die nummorum multos accipiebam relinquere timebam. 

Cor secutus sum, tabernam librariam in Urbe constitui et per plurimos annos bibliopola fuit. Re vera non tam dives hodie sum quam potuerim, sed plenus gaudi, contentus.

Si apud me intus investigo, dicere possum ratio ipsa mihi cor sequi sivit: intellegebam enim difficultates mutationis sed intellegebam quoque non semper possumus frigida ratione tantum regi.

At mihi aliquantulum similis res evenit, nam bis terve recusavi - ut rescripsi ad gregales GLL - munus valde pecuniosum suscipere, nam timui id mihi totum otium e vita cotidiana extorturum, ergo quoque tempus ad Latinam linguam colendam.

Unum horum munerum fuisse “repraesentatio venditoria” Muscoviae et in aliis terris pristinae Unionis Sovieticae societatis mercatoriae Polonae, quae dulcia fabricatur. Tunc, praeter ereptionem temporis, timebam quoque de vita mea. 

Noli umquam, lector care, rebus ita stantibus haesitare - cor est talibus in casibus sequendum. Aliter fieri poterit, ut pecuniosissimus carcinoma quoddam evolvas.