Lenam, Russam Varsoviae viventem, in balneo vaporario primum conveni. Soli fere eramus, qui balneo horis matutinis uterentur - ego crapulam depugnare conans, illa, nam munus haberet pomeridianum. Colloqui una cito coepimus de pervariis rebus, de vita Russorum exempli gratia, de fabulis Dostoievskianis (quas numquam usque finem legere valeo) etc.
Res mira erat in Lena quod... semper omnino nudata in balneo iuxta me sedebat. Qui mos inter Scandinavos, ut audio, valet, apud Polonos tamen mulieres saepissime pudenda manutergio partim saltem tegere conantur - viri magis impudices apud nos sunt. Sed in hoc casu, ego saepe manutergio "vestitus" eram, Lena numquam. Erat mulier pulchra omnibus in locis, facie non excepta. Didici eam divortium nuper fecisse. Etiam cogitabam, ne possemus una... Sed aliquid in cordibus nostris non congruebat. Rebus ita stantibus de Dostoievski loqui pergebamus et... ibi amicitiam nostram finivimus. Ego mox habitaculum mutavi atque id balneum vaporarium adire cessavi, aliis in sudatoriis crapulas expellere conans.
Uno tamen die hiemali Lenam casu conveni in statione traminis viarii; faciem tam pulchram (licet adesset ei pars quaedam tristitiae) statim recognovi in turba tramen exspectantium. Salutavimus nos invicem vero cum gaudio. At ego mirum in modum eam videlicet intuebar, nam rogavit:
- Cur me tam miris oculis spectas?
Respondi:
- Nam primum... te vestitam video.
Numquam postea Lenam vidi, neque vestitam, nec nudam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz