De impactu stellarum ad fata nostra (pars altera)

Lego porro in supradicta (ante nonnullos scilicet dies a me citata) symbola Veronicae Śliwa: diem (aut rectius: mensem) natalem re vera impactum habere ad ingenium hominis. Qui scilicet mensibus vernalibus nati sint, multo rarius morbis nonnullis mentalibus laborent quam hi, qui mensibus autumnalibus primam in sui vita lucem viderint, nam illi Sole splendente (vernali et aestivali) neonati fruebantur, hi enim diebus brevissimis auraque brumali. Haec ratio valere a domina Śliwa putatur non solum ad depressionem animi, sed etiam ad probabilitatem exempli gratia ossis in vita adulta fracti necnon ipsam longaevitatem: calido tempore nati vivant in summa intermedia uno mense longius quam nati in frigidis mensibus.

Hanc rem quasi obstupefactus legi. In mentem venit memoria unius viri bibuli, quocum olim in caupona Varsoviensi "Azalea" cerevisias cotidie sorbere solebam. Habuit ille, ut multi nostratum, theoremata quasi-scientifica ad pervarias disciplinas pertinentia, quorum ipse auctor esset. Dixit ita se credere homines primis mensibus anni natos multo saepius quam alii in vita adulta schizophrenicos fieri, dum exeuntibus mensibus anni nati ad alcoholismum magis proni essent. Hi enim primis diebus (septimanis, mensibus) sui vitae Solem in dies decrescentem conspiciunt et eo facto magis magisque tristiores fiant ac tenebras quasi infernales timent; illi autem cotidie crescentem vident Solem, quod incrementum semper mansurum sperant ergo postea maxima frustratione laborant, cum dies breviores fiant. At Sol est lux, lux autem vita, absentia eius –mors.  

Tam commotus hoc theoremate olim fui, ut investigationem statisticam perficerem, scrutando diem natalem circiter quadraginta notorum schizophrenicorum eiusdemque numeri alcoholicorum. Comperi circa 60% illorum re vera natos esse in primo dimidio anni, circa autem 60% alcoholicorum inter Iulium et Decembrem. Sed ratio 60 ad 40 non satis est, ut theorema bonum a me putetur.

Impactum Solis ita credit domina Śliwa ad vitam nostram valere. Luna quoque, cum motum maris regat, ei alicuius momenti hic esse videtur, sed significationem aliarum stellarum errantium (=planetarum) omnino spernit – nimis procul a nobis sunt, dicit. 

Mihi autem placet sententia Latina, verisimiliter mediaevalis: Astra inclinant, sed non obligant.