Iudaei monachum occidunt (pictura fresca Vengroviae)

Ignoscat lector, sed contra regulam iconoclasmi nunc agam photographemata hic monstrans, sed res est magni vero momenti: Iudaei monachum occiderunt! Patrem, sacerdotem monachorum. Res iam aliquantulum vetus est, sed modo his diebus eius sceleris certus factus sum. In ecclesia enim fratrum reformatorum (franciscanorum) Vengroviae, in androne quodam, inveni scriptum tale sub pictura fresca (udo illita):

PATER OCCISUS EST (ob profe)sionen Fidei Jesu Christi (a) Judaeis Pācoste [die Pentecostes?]

Res spectat ad scelus - utrum verum an falsum, non mihi iudicandum - perpetratum saeculo XIII prope Assisium, nam omnes aliae picturae in eodem androne depingunt vitam aut ipsius sancti Francisci aut coetus primorum fransciscanorum.
Fortasse quis me sapientior inveniet istam historiam in fratrum minorum actis.
Addo quoque ipsam picturam frescam, licet non optime servata sit in pariete, ne dicam de photographemate:

Vidimus nihilominus in ea mandram "barbatorum" vi aggredientium miserum monachum.
Pictura saeculo XVII facta, tempore cum Vengrovia modo e manibus evangelicorum a catholicis magna e parte expugnata est. Erat enim haec urbs maximi momenti protestantibus eo tempore, cum in Polonia structura ecclesiarum non-catholicarum prohiberetur. Vengrovia hominibus Varsovia proficiscentibus prima urbs Lituanica in via erat; in Lituania autem simile prohibitum non valebat. AD 1569 regio Vengroviae a debilitata Lituania Poloniae tradita est, sed etiam porro leges ad fidem spectantes hic liberaliores manserunt. Usque hodie habitant Vengroviae nonnullae familiae evangelicae, originis e.gr. Germanae aut Scoticae. Ceterum maxima pars incolarum Iudaei fuerunt; secundum censum 1931 anni - 61 centesimae. Hi fere omnes gasio mortifero in proxima Treblinka anno 1942 necati sunt; nonnulli latere conabantur in palude prope urbem - etiam in finibus hodierni praedii mei - sed, quoad didici, omnes a Germanis, a biocolytis Polonis adiutis (utrum nolentibus an volentibus, nescio) adiutis, apprehensi sunt. Capti Iudaei usque 1944 sclopetando necabantur in coemeterio Iudaeo Vengroviae.

De re coquinaria Gallorum (epistula incredibilis)

Hora matutina sexta cum dimidia diei 24 Maii anni 1942 bellator clandestinus Francogallus, ceterum magister linguae Germanae, Daniel Decourdemanche (pseudonymum sibi clandestinum adoptaverat Jacques Decour), ante duos menses apprehensus ac nunc ad poenam capitis damnatus ab occupatoribus Germanis, supplicium in carcere eodem mane perficiendum exspectans scribit ultimam epistulam ad parentes. Cui epistulae, praeter aliis, sunt et talia:

Hos modo praeteritos dies multoties cogitavi de cibis bonis, quos una olim habebamus, donec homo liber fui. Nunc eosdem cibos edituri estis sine me, in praesentia totius familiae – sed nolite, quaeso, propter meam absentiam tristes esse! (...) Memini me una cum Silvain optime cenasse die decimo septimo [cuius mensis – non liquet]. Memini quoque excellentissimae cenae Novi Anni cum Pierre et Renée.

Porro, suadet Decourdemanche parentibus, ut indicem ciborum cauponae "Le 4 pavés du Roi" (sat bonae, ut patet) mitterent parentibus puellae a se amatae; fortasse hi consilium capient illuc cenatum ire. Finit suas litteras verbis:

Res ad escam pertinentes sunt mihi, ut videtis, haud parvi momenti.

Tribus horis postea bellator ac gustator impavidus sclopetando a militibus Theodiscis necatus est. 

Historiam domini Decourdemanche legi in libro Adam Gopnik "The Table Comes First" ("Mensa est maximi momenti").

Pondus nuntiorum

Labore studiosorum Polonorum, Batavorum necnon Americanorum inventum esse homines putare discos compactos sive alia instrumenta quibus informatio teneatur (ut exempli gratia illud pendrive aut flashdrive, quibus desunt mihi adhuc apta nomina Latina) esse graviori pondere (physicali, non metaphorico sensu), cum nuntios maximi momenti portent. Cum autem portent informationem nullam, expertimentibus participes credant pondus eorum levius esse.

Differentia in aestimando – exempli gratia inter eiusdem formae pendrive, modo informationis plenum, modo autem nuntiorum vaccum – esse potest decies tantum! Id est, "electronice vacuum" pendrive putamus pendere e.gr. 10 grammis, cum "electronice plenum" 100 grammis.  

Similis "duplex ratio pondus aestimandi" applicetur a nobis ad libros, quos aut de gravioribus (maioris momenti) aut de levioribus (simplicioribus) rebus narrare putamus.

Investigatio peracta est a studiosis, ducibus doctrice Iride Schneider, doctore Michaele Parzuchowski, professore Bogdan Wojciszke, professore Norbert Schwarz necnon doctrice Sander Koole. 

Num vero "Frisia non cantat"?

Casu incurri in nomen Latinum "Sudetia non cantat", quod est nomen orchestrae cuiusdam punkrockianae Bohemorum in regione huius terrae Moraviana. Ibi enim, ut in interreti legi, adesse proverbium "Sudetia non cantat" (Bohemice: V sudetskih horach se nespieva – In montibus Sudetiae non cantatur). Cuius rei valde mirabar, scio enim monticolas generaliter homines valde musicales esse, qui scilicet et cantare, et saltare, et imprimis bibere ament. Tunc, in alio quodam loco interretiali, legi hanc locutionem paraphrasim esse Taciti "Frisia non cantat, sed bibitur". Quasi Frisos putabat Tacitus adeo in ebriositatem pronos, ne cantare quidem post bibendum valerent. Sed inspexi "Germaniam" et... nullum locum talem ibi inveni! Memorantur Frisi ter a Tacito, sed alio in sensu.

Quid ergo sibi vult id pseudo-Tacitianum "Frisia non cantat", ex quo "Sudetia non cantat" originem trahat?

De hac re rogavi sodales Gregis Latine Loquentium. Eduardus ita respondit:

>>Ut videtur, falso haec verba Tacito attributa sunt neque inveniuntur apud Plinium Secundum neque Suetonium sed fieri potest ut sit quidam pseudo-Tacitus ex medio aevo oriundus cui libuit tales periodos brevissimas adhibere. Secundum plerosque fontes dictum integrum est "Frisia non cantat, Frisia ratiocinatur" hic locorum prope annotationem tricesimam in symbola Batavice conscripta:

http://www.dbnl.org/tekst/vrie011nede01_01/vrie011nede01_01_0004.php

ubi indoles describitur populorum qui ad mare boreale habitant et res

omnes suas frigida mente perficiuntur. Unde ad nos deveniat illud

"Frisia bibitur" nescio. Saeculum diuturnum vel duo sub aequore maris

submersa est haec terra humilis quocirca fortasse e mari bibi dicitur

vel potius mare ipsum bibit<<.

Hoc modo autem respondit Thomas Coloniensis:

>>"Frisia non cantat" est dictum incertae originis, non Taciteum, vix antiquum, sed Nova Aetate, ut opinor, ortum. Ego iam pridem -sed frustra- de eius origine sum perscrutatus interrete, lexica, compendia varia; nam sum ipse Frisius a patre. Ego libenter (sed male) canto, Frisia est plena concentuum musicorum. Sed non desunt irrisores, qui Frisios illudunt tamquam semibarbaros, fatuos, amusos. Qui, ut opinor, invenerunt hoc dictum. Sunt tres versiones:'

(A) Frisia non cantat.

(B) Frisia non cantat, sed bibit.

(C) Frisia non cantat, sed ratiocinatur.

Quae sunt omnia falsa. Re vera "Frisia et cantat et bibit et ratiocinatur." (Thomas Ihnken).

Obiter multi homines nesciunt, quod magna pars Frisiae est sita in Germania. Nam ita

dicit Pseudo-Caesar: 

"Frisia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Batavi (Frisones occidentales), aliam Germani (Frisii orientales), tertiam iterum Germani, qui Frisii boreales appellantur. Horum omnium fortissimi sunt Frisii Orientales, (quorum sum pars ego Thomas Ihnken), propterea quod a cultu atque humanitate longissime absunt.". :-)<< 

Gubernator currus nimis multimedialis

Aberdoniae, quae urbs est in Caledoniae (hodie Scotiae) fine septentrionali posita, a biocolytis prehensus est gubernator automobilis 46 annos natus, qui eodem tempore, currum dirigendo, utebatur laptopio (=computatro portabili), telephono mobili necnon altera aure (cui auscultabulum applicabatur) audiebat modos musicos. Rebus ita stantibus vix alios currus necnon transitores pedestres in eadem via animadvertebat. Apprehensus est, postquam birotarius eum in compito quodam stantem – deo gratia, semaphorum rubrum oboediebat! – camerula cinematographica exceperat.

Indi celeriores Seribus

Secundum novissimam statisticam Indorum, oeconomia huius terrae crevit ultimo trimestri praeteriti anni, mensibus scilicet X-XII, passu 7,5 centesimarum, dum mensibus VII-IX celeritate 8,2%.

Hoc modo India celerrime omnium crescens oeconomia mundi facta est, nam Sinae evolvuntur nuper tardiore quam olim gradu – 7,3% altero dimidio 2014 anni.

Nihilominus, oeconomia Sinarum multo validior est Indicae comparata necnon, etiam si celerius abhinc evolvituri sint Indi, demum post 20-30 annos Seribus aequales erunt – commentatus est rector Indicae Agenturae Statisticae, Ashish Kumar, dicens ad diurnarios ephemeridis "Wall Street Jorunal".

De rebus Italicis nuper evenientibus

Venator sacculariorum

Saccularius sive manticularius sive levator sunt nomina furum, qui clam in turba manticulas pecunia plenas eripiunt tali techna ne possessor manticulae omnino sentiat se ea privatum esse.

Quos, cum a biocolytis Genuae non satis instentur, 72 annorum civis emeritus Genuensis nomine Iohannes Carolus sive Giancarlo (nomen gentile nescimus), ipse decrevit se venaturum. Ut dicit, indoles ei adest saccularios in laophoris aliisque locis publicis visu, id est prima facie, noscitare. Tunc exspectat, donce crimen suum incipiant et in medias res intrat, furem apprehendendo. Usque nunc plus quam trecentos apprehendit ac biocolytis tradidit.

Pro dolor lege non severe manticularii puniuntur. Giancarlo queritur interdum hos, quos mane prehendere ei contigit, videt vespero iam denuo scelus suum in laophoris pergere. Ab incolis urbis nuncupatur Giancarlo "angelus laophorensis".

Buleutae actuosissimi

Buleutae sive magistratus urbis Siculae Agrigentum proxime praeterito in anno (2014) 1.133 conventa habuerunt, in summa intermedia ter per unumquemque diem, diebus Saturni Solisque non exceptis.

Solam tamen causam tantae actuositatis buleutarum esse pecuniam, quam per omne conventum acceperunt, sibi spatio anni ita comparantes trecenta milia euronum.

Incolae urbis indignati huic rei reclamitant.

Fures nucleorum pini

Furantur Itali varissimas res, nuper autem quoque nucleos pineos. Quae nuces e cone arborum edibilium familiae Pinacearum faciuntur, ut Pinus pinea aut Pinus cembra. Nuclei pinei contundi in moreto misceri solent ac magna cum voluptate ab Italis ut gustationes comeduntur – ut in Vicipaedia lego, nam ipse numquam talia edi; in patria mea boreali has arbores non habemus. Accedit quod nuclei pinei sunt pars necessaria, praeter basilicum, iuris pesto, quo regio Liguriae gloriatur.

Cur autem nuclei pinei nuper a furibus desiderantur? Propter minorem in annos segetem pinorum, nam arbores hae citissime comeduntur parasitis quibusdam; iam dimidia tantum pars arborum manet, numero ante decem annos comparato. Rebus ita stantibus chiliogramma nucum pinearum venum praebetur 80-100 euronibus, dum sacculi parvissimi, in quibus nuclei in tabernis viisve vendere solent, 5-7 euronibus. Facti sunt ergo quasi esca luxuriosa.

His diebus e taberna quadam magnaria Ligurensi fures furati sunt septem tonnas nucleorum, valore 400.000 euronum.

Usque quintum poculum bibere licet

Alcohol nocet demum post litram vini aut quintum poculum cerevisiae. Ita saltem putat olim peritus Mundanae Organisationis Sanitatis (WHO), doctor medicus Kari Poikolainen (Finnus). Studiosus hic experimentis calculavit hominem adultum posse sine cura ac metu bibere 13 mensuras alcoholis, id est litram vini aut quinque pocula (dimidiae litrae quodque) cerevisiae.

- Bibere modice melius est quam omnino non bibere – docet dr Poikolainen ab ephemeride Britanno "The Daily Mail" percontatus. – Nihilominus, magna copia alcoholis homini nocet – addit Finnus.