Anathymiasim esse "ventos" intestinales, qui, secundum antiquos (at fortasse recte) si diu corpus relinquere nequeant, in cerebrum eunt ibique res malas efficiant. De quo anathymiasi multum cogitavi modo praeteritos septem dies, cum ipse laxare parum onerata - propter malam diaetam - intestina nullo modo possem.
Tunc in mentem mihi venit memoria praeclari cancellarii Austriaci, Clementis Lothari de Metternich, qui tempore negotiationum Tractatus Vindobonensis (AD 1814-15) speculatores tenebat in deversoriis, ubi alii negotiationibus participantes habitarent, ea tantum causa, ut sciret, utrum hic aut ille legatus, quocum sermones sibi eodem die essent, eodem die mane bene cacasset.
Rumor certe est, verisimiliter nulla veritate nitens. Sed pulcher. Et... valde me adiuvit in anathymiasim meam cessandam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz