"In fine diei satis tepidi decrevi me refecturum saepem e perticis factum, quae circumit domum meam et hortum, praesertim in loco viae publicae proximo, ubi perticae dente temporis maxime consumptae erant. Saepem ita cum iam reparabam, subito audivi horologia vetera stativa, quorum quinque aut sex in uno domus conclavi habebamus, horas pulsare incipere. Qud vero mirum mihi videbatur, nam horologia haec permultos iam annos defuncta manserunt ac solam causam, cur ea domi teneremus, fuisse memoriam horum pristini possessoris, proavi scilicet nostri, qui toto fere spatio vitae fungebatur officio horologiarii.
Talia – mecum, miratus, reputavi, causam logicam phaenomeni miri invenire conans – nihilominus eveniunt: horologia vetera statim denuo vivere, ad tempus saltem breve, interdum incipiunt, licet mirum porro hoc in casu sit horologiorum mortuorum nonnulla simul resurexisse.
Cum plus quam quadraginta horas pulsas audissem, reparationem perticarum interrupi, saepem reliqui ac domum intravi. His modo a me factis, horologia sonos edere desiverunt at tunc crepitus incredibilis e via publica adveniens auditus est. Domum statim eggressus conspexi autoplaustrum permagnum elemetis e caemento concreto factis oneratum in eum locum, ubi saepem reficiebam, propter incuriam gubernatoris incidisse. Si ibi mansissem, sine ullo dubio mortuus essem".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz