Linguae poppysantes

Linguae poppysantes familiae Khoisan (quibus gentes in Africa meridionali plerumque degentes utuntur) a multis creduntur esse veterrimae omnium sermonum terrae. Professor Roman Stopa studebat iis annos 1935-36

Soni poppysantes sunt consonantes, qui efficiuntur motu sugente labiarum aut linguae. Audiuntur sicut "displosiunculae" atque imprimis eveniunt in initiali syllabae parte. Studiosi cernunt septem genera "poppysmatum", poppysmata scilicet labialia, labiali-dentalia, retroversa, dentalia, lateralia, alveolaria et cerebralia.

Genera nominum/rerum – ut nostrum genus masculinum, femininum et neutrum – apud Khoisanophones sunt:

res robustae et tenues (ut e.gr. mas)

res humiles et infirmae (ut e. gr. mulier)

res ceterae, communes

Professori Stopa linguae poppysantes similes esse videbantur sermonibus... simiarum. Et "homines silvarum" enim et simiae (imprimis cympansia, sive Linnaeanice Pan troglodytes) similiter nuntiant se exempli gratia famem habere, similiter quoque consonante "m" (labiali) utuntur, cum fructus conspiciant. Eodem sonitu admonent de introitu elephantium, similiter "nuncupant" carnem in proximitate apparuisse recentem.

Hodie certe tales opiniones ut phyletico odio plenae haberentur. Annos autem tricenarios praeteriti saeculi, cum disciplina eugenica floreretur, saepe in orbe scientifico, in Europa saltem, talia publice pronuntiabantur.