Ignoscat mihi lector taciturnitatem: per insulas
Cyclades navi lintea praeterita septimana vehabar, ubi aut ebrius vespero fui
aut non facile mihi erat accessum interreti invenire (aut ambo).
Inter alias insulas, etiam Delo prope navigabamus – ad
hanc tamen cum sine permissione speciali (quae in proxima Mycono est apud
magistratus quaerenda) appellere non liceat, aspectu ergo tantum eius
delectabamus. Tunc, ut mos mihi est, aliquid de insula quaesivi in biblia
nautarum Maris Aegaei, id est in libro "Greek Waters Pilot"
scriptorum Rod & Lucinda Heikell (Neozelandensium). Ubi tale citatum
Bradfordianum (Ernie Bradford, The Greek
Islands) inveni:
Cur
tam parva insula, sine ullis bonis naturalibus, facta sit quod facta est, explanabit
vobis quisque nauta: Delum esse ultimum ac optimum locum nautis ex Europa Asiam
petentibus, ubi ancoram iaciant. Ab oriente tutata Mycono, a septentrione Tinos
eam protegit, in Occidente murum ventis dat vicina Rheneia. Chartam
cartographicam inspiciendo facile invenimus viam nauticam Argo in magnas insulas
prope litus Asiaticum – ut Patmos et Samos - transire prope Delum, at simul est
ibi via Cretibus Bosphorum (aut vice versa) euntibus...
Tunc, generaliter docet Bradford: Sanctuaria
religiosa, ut Roma aut Lapurdum (Lourdes), attrahunt certe in se commercium et
negotia, sed saepius etiam invenies ubi negotia iam sunt, structum mox iri deorum
templa. Negotiatores enim, et veteres et hodierni, securitatem sibi tutari
conantur tam in terra, quam in caelo.
Cui respondet Rod Heikell: Bene dictum, sed... non possum quin addem in proximitate adesse
nonnullos alios portus naturales, meliores quam Delos, ut Naussa in Paro aut Portus
Despoticus in Mycono – ambo melius tutati et facilius accessibiles e mari.
Incertum ergo porro manet, quis creaverit Delum portum
tam potentem – di aut mercatores?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz