De nicotianis, quae nocent

Narratio de tonsore callido aliquantulum similis est casui venditoris nicotianorum (i.e. bacillorum, sigarellarum sigarumque, quae tabacum continent), qui prope viam Boni Prospectus (vulgo Belwederska) tabernam suam venditoriam habet.

Ut scimus omnes, lex cogit fabricatores nicotianorum, ut unicuique fasciculo inscribant aut Nicotiana valetudini nocent, aut Fumificatio necat, aut Fumando carcinoma pectoris evolvis, aut similia talia, quasi aliquis tam stupidus in orbe terrarum viveret, qui harum rerum ignarus esset.

Hac hypocrysi (aut potius: rectitudine politica), necnon pittacio sui ut "homicidae" defessus, venditor noster chartulam posuit in fronte sui tabernae, magnis litteris nuntians:

Hic vendundur nicotiana, quae valetudini nocent.

Nudius tertius cum uxore huius venditoris collocutus sum, dixit eos hodie bis fere tam magnum numerum emptorum nicotianorum habere, quam antea, antequam scilicet chartulam posuerunt.

Utinam ipse fumarem! Tunc libenter in via Boni Prospectus "venena" ista emerem. 

De tonsore callido

Nota est omnibus in patria mea inimicitia tonsorum et... cantorum. Hi enim ante circiter decem abhinc annos tonsoribus imposuerunt vectigal pro musica per radiophoniam distributa, quae in tonstrinis saepissime ad audiendum preaebetur clientibus (qui debent interdum diutius sui tonsuram exspectare). Unio autem cantorum (necnon auctorum et musicae et verborum carminum) apud iudices sententiam postulaverunt (et eam obtinuerunt) ut sibi pro tali musica pecunia daretur, nam adiuvaret musica tonsoribus lucrum obtinere. Omnes ergo tonsores in Polonia tale vectigal solvunt, praeter hos, qui tonstrinas "mutas" tenent – in has tamen non multos homines tonsum ire.

Unus autem tonsor percallidus, licet musicam per radiophoniam distributam in tonstrina sua, cum crines clientium tondet, audiat (clientes ergo quoque eam auscultant), vectigal cantoribus minime solvit. Hic enim notaculum in pariete tonstrinae posuit dicens: "Libenter rogamus omnes clientes, ne musicam a nobis distributam audiant – haec enim solum opificibus tonstrinae destinatur" (quasi non recte ad lucrum obtinendum adhibita).

Unio cantorum in ius tonsorem vocavit sed - incredibile dictu - litem perdidit; tonsor vicit!

Tonsorum rationem cum in ista rixa sustineam (necnon libertatem radiophoniam ubi vis gratis audire), dicere volo, verba Francisci Andrieux ("Il y a des juges à Berlin") ad nostram rem adaptando:

- Sunt vero iudices Varsoviae! 

In urbe quasi in silva vivo

In media (fere) urbe habito, at in loco (Mocotovia Vetus), ubi sat multi sunt parvi horti aut publici aut privati. Qua re fit, ut et animalia fera nonnulla prope domum meam habitationem habent, quae noctu prasertim hic et illic conspiciuntur. Ut ex. gr. erinaceus et mustela. Falcones nidum habent duobus a me lapidis. Sunt qui viderint noctu vulpeculas, quae, puto, in silvis dumetisve prope flumen (Vistulam) tempore diurno in latebris manent. Ne dicam de parvis aviculis versicoloribus, quibus arbores circa me abundant, quorumque nominorum ignarus sum.

In suburbiis saepius saepiusque visitatores apros habemus, in boreali autem et orientali parte urbis alces. Hae interdum viam suam noctu amittunt et fere in mediam urbem adambulant, deinde mane a biocolytis, siphonariis et veterinariis capi debent. 

Chenopodium quinoa Iudaeis edere licet

Cras Christani, ante nonnullos autem dies Iudaei festum Paschatis observaverunt. Hi hoc anno primum novo cibo gaudere possunt, nam Unio Orthodoxa, id est grex rabbinorum maximi in toto mundo momenti, investigationibus in Peruvia peractis, pronuntiavit plantam Chenopodium quinoa, notam ut "frumentum Incarum", Iudaeis edulem (kosher) esse, id est purum secundum regulas comedendi in bibliis sacris expositas. Maximi Iudaeis momenti esse, quod quinoa potest substitui pro tritico, hordeo, secali, spelta et avena, quorum usum tempore Paschatis prohibet ius rituale chametz.  

Quomodo vita post mortem fieri possit

Rogatus, quomodo anima post mortem corporis vivere pergere possit, Jim B. Tucker [de quo nuper hic narravimus] respondet, adducens analogiam televisorii necnon transmissionis televisificae: televisorio opus est ut signale audiovisuale in eo recipiatur, deinde oculis auribusque spectatorum praebeatur, licet ipsum televisorium minime creator possessorve signalis sit. Simili modo – asseverat Tucker – cerebrum uti potest a conscientia (awareness) ad seipsam in eo (sc. cerebro) efficiendam/monstrandam; cerebrum tamen nullo modo fontem conscientiae esse. Cerebro autem usque ad finem (=mortem eius, una cum morte corporis) usitato, conscientia potest alterum sibi locum (alterum corpus/cerebrum) inter vivos (neonatos) quaerere.

Uff! Spero me omnia bene intellexisse et recte vobis rem renarravisse...

Clauduntur ecclesiae et... carceres

- Crescit numerus meschitarum, dum ecclesiae in vicis oppidisque clauduntur propter absentiam fidelium! – queruntur chiristiani Batavi. In demoscopia 2010 anni tantum 39% Batavorum se cuilibet religioni iuncti putabant; 5% - fidei musulmanicae. Demographi putant anno 2020 proportionem infidelium fore 72%; nam iam hodie 69% iuvenum (>35 annos natorum) aut athei aut agnostici sint.

Res mira: hodie numerum catholicorum (24,6%) maiorem esse in Batavia (terra olim calviniana) quam protestantium (14,8%); videlicet saecularizatio populi progreditur celerius apud protestantes, lentius apud catholicos.

Novissimus autem nuntius nuntiat numerum criminum in Batavia tantopere minorem solito ultimis in annis factum esse, ut magistratus consilium caperent 19 carceres in hac terra claudere, nam deessent iis satis crebri incarcerati. Per 100.000 homines enim anno 2012 in summa intermedia tantum 53 facinora facta sunt, dum e.gr. in catholica Polonia 222.

Dicunt sceleratos plerumque homines deum non timentes esse. Ex Batavia patet id non semper verum esse.

Maculae testes reincarnationis?

Naevos sive maculas in facie aut aliis partibus corporis puerorum Hindi credunt esse hereditatem praeteritarum incarnationum, signa scilicet, quae per novas novasque vitas portamus – nam secundum doctrinam hinduisticam vitas habemus permultas. Iis quasi assentitur US-Americanus psychiater puerorum Jim B. Tucker. Qui asseverat a se examinatos esse plus quam ducentos pueros puellaque, quorum naevi spectare viderentur ad facta ex vitis mortuorum consanguineorum.

Tucker investigat imprimis pueros, qui sua sponte narrent fabulas de ipsorum "vita priori" et invenit fabulas has in 70% casibus referre ad mortem subitam alicuius consanguinei talis pueri. Putat Tucker animam mortui saepissime invenire inter sui consanguineos neonatos novum sibi corpus plus minusve sesquennio (18 mensibus) post sui prioris corporis mortem. Naevium speciali forma saepe repraesentare – secundum Tucker - locum vulneris, quod consanguinei subitae mortis causa fuerat (e. g. vestigium ictus cultri aut glandis). 

Cur neonati plorant?

Cur infantes plorant? Ad hoc respondere difficile sit omnibus, praesertim fortasse ipsis infantium parentibus. Plorant, eiulant, molestiam afferunt, quia... infantes sunt. Nonne ita? Minime – respondent studiosi Universitatis Harvardianae, quorum novissima indagatione inventum esse infantes plorare, ut matrem patremque maxime laboribus occupent, ne hi porro procreent, ne scilicet infans mox habeat novos fratres sororesve at totam curam parentes in eum advertant. Eandem metam habeat lactatio et actus mammis neonatum alendi – secretio lactis prohibeat enim (usque certum saltem gradum) factultatem matris concipiendi.

Debent tamen esse, ut puto, huic regulae quaedam exceptiones, nam... tam multi sunt homines, qui uno tantum anno post maiorem sibi natu sororem aut fratrem nati sunt. Quid de hac re dicetis, Harvardiani?

Farina cafearia

Cafeam bibere amas? Mox eam quoque poteris... comedere – pollicetur "Daily Mail". Studiosis enim contigit farinam e faba Arabica factam obtinere. Cuius farinae usu panis sive panicellus mox assari speratur, qui bis tantum (quam panis triticeus) proteini, quinqies fibrae contineat, nullum autem gluten (quae substantia nostro tempore nocere multis a diaeteticis putatur).

Non habebit farina cafearia tantam copiam (substantiae) cafeinae ut potio Arabica, ergo si ad hanc potionem addictus es, i.e. sine nonnullis poculis cafeae mane "diem incipere" non potes, tibi panis talis sine potione non sufficiet; fortasse tamen iucunde erit ambos – et cafeam et panicellum cafearium – una pro ientaculo habere.

Gaudium haud parvum fore id inventum sine dubio agricolis cafeam colentium, nam farina haec non solum e faba, sed etiam ex aliis partibus plantae cafeariae obtineri potest (ut caulis et folia), quae adhuc ut sordes eiciebantur. 

De modo speciali collaboratores sibi eligendi

Unicum modum operarios collaboratoresque sibi eligendi adhibet K., negotiator petrolearius satis in terra nostra notus. In percontatione diurnaria dicit se tempore primi conventus cum candidato (ad opus perficiendum in negotiatione domini K.), sermonibus in tali conventu solitis inter ambos finitis, quasi obiter rogare:

- Quo nunc vadis, domine? Adestne tibi autoraeda?

- Certe adest – respondere solet omnis candidatus. - Vehor in [exempli gratia] suburbium X., ubi domus mihi est. Num tu eandem directionem petis?

- Ita est. Si molestum tibi non sit, tecum libenter partem viae vehar.

Deinde ambo una vehuntur, candidato autraedam gubernante. At solam rationem domini K. id iter faciendi esse observare quomodo candidatus hic autoreadam gubernet, utrum scilicet satis audacter ac prompte. Nam credit homines ita negotiationes commerciales (et alia similia officia) acturos ut autoraedam gubernare soleant. Si quis candidatus nimis timide raedam ducit, collaboratorem in negotiatione domini K. non fiet.

Poculum "gallinaceum" carissimum

Ducentis quinquagenis milionibus dolariorum Hongkongiensium (250 mln HK$), id est tricenis senis milionibus dolariorum US-Americanorum (36 mln US$) emptum est in domo auctionaria Sotheby's Hongkongiae poculum porcellanicum theanum (=ad theam bibendam), factum abhinc quingentos (500) ante annos, tempore Sinensis domus regnatricis Ming. Emptorem esse Liu Yiqian Shanghaiensem, collectorem artium, possessorem privati Musaei Long in hac urbe.  

Poculum cognomen habet "gallinaceum", nam pingitur imaginibus galli, gallinae pullorumque. Tantum sedecim (16) tanta pocula in toto mundo exstant.

Mytho-lituanica

His ultimis diebus incumbo mythis populi habitantis in regione circum Vilnam – urbem capitalem Lituaniae. Ubi mixtura gentium – Lituani, Poloni, Rutheni, Iudaei - olim una habitabant unde et mixtura incredibilis huius regionis fabularum, quas usque nuper potueris ruri ex ore rusticis audire. Ut exempli gratia versio Lituanica fabulae biblicae de Kain et Abel, simul explicans colorem nigrum terrae, unde scilicet color hic humo datom esset (cito hic et porro loca libri Magdalenae Zowczak "Biblia popularis"):

Terra (humus) olim minime nigra, ut hodie est, sed translucida fuerat et oculo nudo spectari in ea potuerunt splendentia metalla pretiosa ut aurum et argentum, necnon similiter splendentes gemmae atque adamantes. Ita res se habere pergebant usque occisionem Abel a Kain; tunc hic illum humi, ne crimen sui palam pateret, condere conatus est. Frustra tamen, nam omni ex loco cadaver fratris Kain per humum limpidam videbatur. Maledixit ergo Kain terrae, dicens:

- Utinam nigra fias!

Et facta est abhinc terra nigra.

Aut haec fabula, ubi mythi Evae et Pandorae misceantur:

Deus iussit Evae ut peram plenam bufonum, serpentium, viperarum atque aliarum horribilium animantium per faciem terrae reptantium in ripam lacus adportaret ut eam ibi in undas iaceret ut mergerentur. Sed curiosula Eva perae nodum solvit – tunc omnes bestiae in terram ruperunt molestiam hominibus adferentes. Colligere eas conata est Eva, at Deus, videns, quid fecisset, ipsam in ciconiam mutavit, ut rostro longissimo facilius opus suum perficeret.

Permulta sunt quoque superstitia Lituanorum ad Iudaeos spectantia. Ut praesertim narrationes de sanguine puerorum Christianorum, quem ad placentam sacram tempore Paschatis admisceant, ut una eam, quasi communionem sacram, comedant. Usque hodie (aut fere) vivunt huius rei "testes oculati", quorum nonnulli asseverant seipsorum sanguinem ab Iudaeis exhaustum esse ad "eucharistiam" parandam. Dicunt quoque a se tantum nonnullas guttas sanguinis abductas esse, sed alios quosdam pueros a Iudaeis eadem occasione usque mortem excruciatos esse – nomina horum miserorum dare possunt.

Saepissima est quoque fabula de flagellatione Hamanis, cuius partem semper agat ad alcoholem nimis pronus quidam Christianus (Polonus aut Ruthenus). Hic, pro pecunia haud parva autque vodka, cuius magnam copiam hac occasione bibit, assentiatur ut ab omnibus huius vici oppidulive Iudaeis quodam certo die excrucietur. Ambulat tunc per vias, ubi Iudaei habitant et ab his vapulat: pugnis pedibusque pulsatur, fustibus ac flagellis verberatur, insuper conspuitur.

Deinde talis vir, licet ad tempus pecuniosus, non bene se habeat. A suis concivis spretus, etiam plus quam solebat bibit et saepe mox moritur.

Ethnologi putatur hanc superstitionem spectare certe ad Haman, qui est, una cum Mordechai, persona principalis festi Purim. Mirum tamen in modum Purim tempore brumali aut (primo)vernali celebratur, dum flagellatio Hamanis – ut asseverant "testes" – autumno habeatur.

Credit quoque populus Iudaeos pactum cum diabolo habere unum suorum ei (=diabolo) pro victima uno quoque anno dari. Quod efficiatur autumno, tempore Festi Horribilis. Tunc duodeni Iudaei synagogam intrant, ut missam specialem (diabolicam) celebrent, at revertantur solum undecim, duodecimo a diabolo in synagoga sumpto; cuius rei indicium esse unum par calceorum ante synagogam remanens, ceteris undecim paribus a sui possessoribus ablatis. Diabolo hoc privilegium – unam per annum animam vivam rapi – datum esse a Moyse, cum in deserto non potuisset suos voce tubarum colligere, quod opus pro eo diabolus celerrime perfecit. Ceterum, licet diabolus tempore missae specialis victimam inter duodenos candidatos eligat, interdum hic iam antea a suis cognoscitur, nam figura eius umbram non portat.

Talia de mythis Lituanicis. Narrationem pergere conabor.

De calamitate nimiae hygienae corporis

- Plures nunc aegrotos curo, qui nimis corpus lavant, quam hos, qui sordidi manent et ob hanc rem morbos capiant – queritur dermatologiae peritus Andreas Szmurko. Secundum quem in dies crescere numerum hominum, quorum cutis laboret irritatione effecta nimio usu saponis ac cosmeticorum unguentorum. Ob hanc causam crescere quoque in Polonia copiam allergicorum. 

Quid dicam? Memini temporis, cum nos, pueri, plerumque semel per septimanam corpus in lavabro lavabamus. Sed... ego nullis allergiis hodie laboro, neque imaginari possum quid allergia sit.