wtorek, 20 stycznia 2015

Sanguis caeruleus

Nominabantur optimates vulgaliter homines "sanguinis caerulei". Etymologia huius dictionis in Hispania mediaevali originem habet. Ibi enim et tunc "sanguine caeruleo" (sangre azul) donati natura essent nobiles puri sanguinis Hispanicae, sine scilicet admixtione sanguinis Mauretanae aut Iudaeae. Cum Hispani "veri" colore cutis erant palidiore quam Mauretani Iudaeique, venae cum sanguine in capite, collo et manibus apud eos videbantur transparentius, quasi caeruleo colore.
Numquam putaverim aliquem studiosum seriose colorem sanguinis investigare, sed videlicet aderat unus – Oleg Manoilov, biochemicus Sovieticus, qui annos trecenarios praeteriti saeculi perscrutatus est 1,362 specimina sanguinis variarum gentium, inveniens hoc modo – ut asseverabat - inter alia homines hodie in terra viventes non unum sed nonnullos Adamos habuisse, nonnullasque Evas. Quod tamen ad colorem sanguinis pertinet... omnia specimina dissoluit Manoilov sibi tantum nota solutione, quo facto omnia specimina colorem e rubro in caeruleum mutaverint. Omnia praeter... gentes Slavicas, ut Russi, Poloni, Bohemi, quarum sanguis semper ruber manserit.
In mentem venit explanatio etymologiae popularis nominis Slavorum, quasi e 'servis' oriundi – cuius rei effectum sit Theodiscum Sklave vel Anglicum slave. Fortasse – effectibus experimenti Manoiloviani consideratis - haec etymologia non tantum popularis est? Fortasse omnes alii optimates sunt, nos autem servi...?

Ceterum scitu dignum esse opera omnia Manoiloviana ab agentibus securitatis Sovieticae (NKVD) cautissime deleta esse. Quid tale invenit in sui labore Manoilov, quod tantopere perterruit dictatorem Stalinum aliasve politicos Sovieticos maximi momenti?

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz