(Ignoscite, sodales - sine usu dictionarii haec scribo, nam domi raro his diebus maneo, matre a nosocoma custodita. Menda ergo fieri possunt - non est lingua Latina mea tam bona.)
Modo legi patientes (qui scilicet morbis gravibus laborant) nullo modo velle chirurgiam (operationem chirurgicam?) pati die Veneris aut Sabbati (Saturni); est haec quasi superstitio. Haud iniuste, nam, ut patet ex indagatione peritorum Collegii Imperialis Londinensis (Imperial College London), probabilitatem statisticam utroque horum dierum mori - aut in ipsa mensa chirugica aut modo post - esse multo maiorem quam quolibet alio die septimanae. Rectius: die Veneris probabiltas moriendi crescit passu 44%; maxime autem mortiferum esse diem Sabbati, cum moriuntur patientes 82% saepius quam aliis diebus (in summa intermedia)!
Quae sit huius rei causa? Primum culpandi putabantur esse ipsi medici, qui sc. die Veneris Saturnive mente maneant non in labore suo chirurgico in nosocomiis, sed "ambulant" cum amicis vel familia in litore lacus, silva, horto aut alio loco amoeno, ubi solent finem septimanae celebrare. Esse quoque verum his duobus diebus generaliter medicos minus peritos in nosocomiis manere, peritioribus tunc maxima e parte ferias agentibus lege senioritatis. Sed hanc hypothesin (lingua Anglica notam ut "weekend effect") minime esse veram, nam maxima pars patientium moriuntur non eodem, sed altero aut tertio post chirurgiam die. Mortem ergo e.g. die Veneris "fructum" esse saepissime chirurgiae peractae die Iovis aut Mercurii.
Deest videlicet huic phaenomeno causa logica. Fortasse ita evenit quia... Deus aut Natura ita volunt.
Maxime autem salubrem diem aegrotis a medicis secandis esse diem Lunae.
Studiosi Collegii Imperialis Londinensis scrutati sunt plus quam 27 milia mortium postchirurgicarum, quae eveniebant in nosocomiis Britannicis annos 2008-2011.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz