Post longam huius ritus cessationem dentes purgavi, carissimi sodales, heri verspero. Deinde undecim horas contino dormivi (mater e conclavi proximo clamabat sibi auxilium dandum in desurgendum, sed frustra: dormivi sicut, ut nos, Poloni, dicimus, lapis in puteum proiectus). Somnia horribilia mane habui: vidi (eminus) navim transatlanticam "Titanic" lente undis se dedentem, in fine nihil fere plus quam soli navis quattuor camini superficie maris eminebant. At ipsa glacies, i.e. mons glaciei fluitans, "Titanici" scilicet necatrix, videbatur formam esse alicuius... diagrammatis mathematici vel potius statistici, fortasse cum numero victimarum calamitatum marinarum annorum praeteritorum (et prognosi futura monstrante?).
Deinde in somnis vidi involucrum libri a me scripti (nomine meo in summa pagina dato), cui titulus: "Quomodo moritur turba?". Nescio, utrum liber ad calamitatem "Titanici" spectaret; fortasse non.
Conclusio inde simplex: Nolite dentes vespero purgare! Mane autem eos purgare idem inutile est, nam mox postea ientaculum habere solemus, cum nolentes volentes maculantur.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz