sobota, 29 września 2018

De anabathro ab umbra possesso sive duch w windzie

Denuo do alterum carmen meum hendecasyllabicum cum translatione Polona:

Hendecasyllabi de larua in anabathro deversorii “Jowita” latente
(Latinistis, qui scholae Posnaniensi modo participes adfuerunt, certe notum est huius deversorii anabathrum <tolleno, machina ascensoria> ad sui libitum hospites vehens. In versibus componendis magnopere adiutus sum a Martino Zythophilo Freundorfer.)
Aedes has habitare nuntiatur 
larua nomine quod tacent scientes 
quae uectoribus alterare poscit
uias ad tabulata destituta:
si sextum tabulatum adire malunt,
quarto machina tertioue sistat,
siue septimum adit, petitue nonum
tectum* larua suapte mente mota; 
uix umquam tibi quo uoles fereris!
Rem monstrat mihi clam puella quaedam, 
munus quae tenet hicce ianitricis: 
uectorem ille habuit locus necatum
- corda fibula fixit ira adacta. 
Virum sic tulit hinc citata Lethe, 
longa sed uia portat hunc in Orcum.
* i.e. tabulatum

Duch z windy (opowiadanko w duchu Katullusowym)
W hotelu tym jest winda nawiedzona
i wiezie cię nie całkiem tam, gdzie chciałbyś. 
Naciskasz siódme, a ona na trzecie,
albo i czwarte, po czym siódme minie,
stanie na ósmym i w dół znowu bieży,
wcale na siódmym się nie zatrzymując.
Tak czasem robi, czasem znów normalnie:
naciskasz siódme i na siódme jedziesz.
Półżartem zapytałem pokojówkę,
czy duch jest w windzie, zbladła: „Ja nic nie wiem
- wyjąkła. – I to nie na mojej zmianie
było”. Słowo do słowa: trupa w windzie
znaleźli nocą cztery lata temu.
Kto? Nie wiadomo – dokumentów nie miał.
Mówią, że jakaś Chinka go zabiła,
szpilkę wbijając w jeden z meridianów.
Metresa pewnie lub kochanka, której
mąż ten i honor skradł, i serce złamał;
kto jednak wie, czy tak naprawdę było?
Fakt: winda jeździ odtąd jak szalona.  

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz