De anabathro ab umbra possesso sive duch w windzie

Denuo do alterum carmen meum hendecasyllabicum cum translatione Polona:

Hendecasyllabi de larua in anabathro deversorii “Jowita” latente
(Latinistis, qui scholae Posnaniensi modo participes adfuerunt, certe notum est huius deversorii anabathrum <tolleno, machina ascensoria> ad sui libitum hospites vehens. In versibus componendis magnopere adiutus sum a Martino Zythophilo Freundorfer.)
Aedes has habitare nuntiatur 
larua nomine quod tacent scientes 
quae uectoribus alterare poscit
uias ad tabulata destituta:
si sextum tabulatum adire malunt,
quarto machina tertioue sistat,
siue septimum adit, petitue nonum
tectum* larua suapte mente mota; 
uix umquam tibi quo uoles fereris!
Rem monstrat mihi clam puella quaedam, 
munus quae tenet hicce ianitricis: 
uectorem ille habuit locus necatum
- corda fibula fixit ira adacta. 
Virum sic tulit hinc citata Lethe, 
longa sed uia portat hunc in Orcum.
* i.e. tabulatum

Duch z windy (opowiadanko w duchu Katullusowym)

W hotelu tym jest winda nawiedzona

i wiezie cię nie całkiem tam, gdzie chciałbyś. 

Naciskasz siódme, a ona na trzecie,

albo i czwarte, po czym siódme minie,

stanie na ósmym i w dół znowu bieży,

wcale na siódmym się nie zatrzymując.

Tak czasem robi, czasem znów normalnie:

naciskasz siódme i na siódme jedziesz.

Półżartem zapytałem pokojówkę,

czy duch jest w windzie, zbladła: „Ja nic nie wiem

- wyjąkła. – I to nie na mojej zmianie

było”. Słowo do słowa: trupa w windzie

znaleźli nocą cztery lata temu.

Kto? Nie wiadomo – dokumentów nie miał.

Mówią, że jakaś Chinka go zabiła,

szpilkę wbijając w jeden z meridianów.

Metresa pewnie lub kochanka, której

mąż ten i honor skradł, i serce złamał;

kto jednak wie, czy tak naprawdę było?

Fakt: winda jeździ odtąd jak szalona.