De domo grapheorum sive biurowiec

Denuo do hendecasyllabos meos, nunc tamen cum translatione Polona:

De domo grapheorum, quae operariis caret

Sunt aedes tabulata sex habentes

quae stant ad uiam ubi mihi domus stat.

Sed adest habitatio hicce nulla,

enim sola negotiationi

adsunt hic loca, clamore proprio

grapheis quasi nuper hinc abacto

- chartae murmure caffeaeque potu,

directorum ululatione saeua.

Fuit hic herus, hercle!, Croesus alter,

hausisset sibi cum pecuniam omnem

uorax alea, iecit e fenestro

uir is se. Domus ista dein sub hasta

uenum praebita non it, heu, duos per

annos, nam domini prioris umbra

hic errare putatur usque quaque.

Patet et mihi cum cane ambulanti

noctu lux radians et hic et illic

- igne quis quasi ludat in mesaulis.

Biurowiec (trzecie opowiadanie w manierze Katullusowej)

Jest dom biurowy tu, na Ursynowie,

w którym nie znajdziesz biur, ni pracowników

- pustych pomieszczeń jeno amfilady

miniesz, jeśli byś do środka się dostał.

Biurowy zwie się nadal, choć od lat trzech

stoi zawarty na pieczęci siedem:

właściciel, znany niegdyś deweloper,

w ruletkę przegrał wszystko i z ramiony

rozpostartymi jak ptak z dachu runął

(a siedem pięter ma ten dom biurowy).

Dom wystawiony na sprzedaż nie może

od tego czasu kupca sobie znaleźć,

bo też i, mówią, dziwy w nim się dzieją.

Ochroniarz, choć ma klucze, dookoła

budynku tylko chodzi, a do środka

nosa nie wściubi, mówi że wciąż słychać

tam połajanki szefa, kawy gulgot,

papieru szmer, a nade wszystko klekot

klawiszy komputerów. Ja sam, gdy z psem

przechodzę wieczorami obok, w oknach

ogniki widzę bladym światłem tlące,

jakby kto włości swych pilnować przyszedł.