Nudius tertius acroasi adfui doctoris Daniel Zarewicz, qui unoquoque mense in Novo Theatro Varsoviensi docet de cultu Bacchi in Graecia. Dixit Zarewicz, inter alia scitu digna, deum hunc cives Graecos docuisse bibere vinum modo urbano - non amystide Threicia, sed primum in cratere haud parva copia aquae dilutum. Quae dilutio effectum habuit cenantes usque mane disputare posse, sine (saepe saltem) maxima ebrietate.
Ceterum dixit dr Zarewicz, si bene eum intellexi, contra ebrietatem protegebat cenantes memoria constans se deum ipsum bibendos, quasi spiritu dei corpora sua implentes. Erat ergo actio bibendi quasi... prex ad Bacchum.
Casu[?] eodem die legi verba Hellingeriana ad alcoholismum pertinentia. Dixit Hellinger morbum hunc esse effectum rei amissae quam repetere frustra desideramus. Et quae est "res" maximi momenti quam multi nostrum amiserint, aut potius qua privati sint? Pater. Esse ergo alcoholismum quasi conatum reinveniendi amissum patrem. Fortasse verum est - ego patrem partim voluntate mea amisi, partim ab eo puer 12 annorum relictus sum.
Dicit porro Bert Hellinger... satis esse ut homo morbo alcoholico tactus semper cum poculum vini in manum capiat, procrastinet ad memoriam sui patris. Deinde lente bibere ei licet!
Hic tamen assentiri cum Hellinger nequeo. Conatus sum et bibendo preces ad Bacchum (necnon sanctum Urbanum, patronem vinicultorum) dicere et pro memoria patris mei procrastinare solebam - nihil adeptus sum praeter maximam ebrietatem. Quae ter in nosocomium me adduxit.
Dico ergo Zarewicz et Hellinger: Manete procul a me cum methodis vestris, fortasse aliis bonis. Ego enim nimis iam morbo hoc corruptus sum - deest mihi via rursus ad bibendum. In hac via stat ipsa Mors.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz