Hodie mane carnem blattae (Anglice cockroach) fere gustavi, certe insciens. In poculum meum, quod praeterito vespere mentha mellita semi-plenum humi prope lectum reliqueram, una blattarum noctu serpsit mortemque in liquore invenit. Mane autem relictam partem potionis bibere conatus sum at subito aliquam partem materiae solidae inter dentes sensi. Statim de blattis cogitavi, sed speravi rem aliam esse (consistentia tactu dentium labiarumque similis videbatur uvae passae). Ad lucem tamen materia inspecta cadaver blattae cum mystacibus longis se esse evidenter praebuit. (Mea culpa, nam potionem mel continentem humi neglegenter reliqui.) Primum abhorrui, deinde cogitavi me nihilominus meliore sorte ex hoc conventu exisse quam blattam.
At praeterito vespere ante somnum legi paginam interretialem spectantem ad escas maxime horribiles mundi:
http://www.hostelworld.com/blog/the-50-weirdest-foods-from-around-the-world/
... nam uxor mea (nunc "olim uxor"), quocum caneque nostra heri primam ambulationem e tempore divortii habuimus, adhortata est me ad librum gastronomicum scribendum de "cibis pessimis" (maxime olentibus etc.) mundi; nam modo symbolam de piscibus fermentatis Scandorum in quibusdam actis menstruis divulgavi. Post nonnullas autem horas ipse talem escam fere comedi.
Ceterum cum blattis habemus apud matrem - ubi nunc coactus habito - situationem multo meliorem quam habueramus cum primum huc adveni (in fine sc. mensis Septembris). Tunc enim in culina regnabat consobrina mea, quae semi-caeca est, ergo multas particulas escae nolens volens ubique relinquebat. Postquam ego gubernaculum culinae intercepi ac domum diligentius purgare coepi, blattarum decimam ut maximum partem relictam esse copiae pristinae.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz