De Scylla cunno latrante

Diu cogitabam de Scylla LX carminis Catulli:
Num te leaena montibus Libystinis
aut Scylla latrans infima inguinum parte
tam mente dura procreauit ac taetra,
ut supplicis vocem in novissimo casu
contemptam haberes, a nimis fero corde?
Ni fallor, apud me peritiores (quod ceterum difficile non est) sodales Gregis Latine Loquentium opinionem de hac re (maxima e parte frustra) poposceram; fortasse etiam hic aliquid de Scylla cunno latrante scripsi.
Hodie fortasse rem fortasse solvi, gratia Ovidii Epistularum, ubi legitur:
Aut nos Scylla rapax canibus misisset edendos?
Scylla ergo, puella olim perpulchra a Circe ob invidiam in monstrum mutata, non ipso cunno (=infima inguinum parte; nonnulli de natibus euphemice scribunt) latrabat, sed latratione canum, qui in eodem eius corporis loco nidum sibi, voluntate Circes certe, fecerunt).