Quid vero occidit patrem Hamlet?

Cum primum legi (aut in theatro vel televisorio vidi) drama "Rex Hamlet", valde motus sum scena homicidii veteris regis. Quam scenam primum umbra regis narravit, deinde histriones in horto castrensi recreantur, agentes "Necem Gonzagae"* paululum mutatam. At imprimis movit me modus regi per aurem venenum infundere. Num per aurem potes vero hominem dormientem occidere?, rogavi tunc meipsum. Nonne potius statim expergisceret ac super se inclinantem homicidam conspiceret?
At nunc lego aliquem laryngologum - nomine R.R. Simpson - AD 1950 divulgasse symbolam de sui huius rei cauta perscrutatione.
Inspiciamus tamen primum verba ipsius umbrae regis Hamlet:
Sleeping within my orchard, 
My custom always of the afternoon,
Upon my secure hour thy uncle stole
With juice of cursed hebenon in a vial,
And in the porches of my ears did pour
The leperous distilment...
Id est:
Horti mei intus dormiens,
Ut mos mihi erat pomeridianus, 
Fruendo hora secura, quam patruus tuus furatus est
Usu exsecrabilis hebenonis in ampulla,
Qui in vestibula auris** meae, heu, infudit
leprosam stillaticiam...
Dicit ita R.R. Simpson fieri posse, ut - rege meridiatione fruente "hora secura" ac "(abdomine) pane impleto ("full of bread"), i.e. se minime ieiunante"***, ergo verisimiliter somno gravi dormiente - laticis venenosi paucarum guttarum in aurem tactum Hamlet non sentiret. Praesertim cum ampulla ac latex calefacti essent ad temperaturam corporis humani.
Alia res est cum hebenone. Est, ni fallor, hapax legomenon Shakespearianum, at philologi botanicique putant id fuisse: taxum, viburnum opulum, cicutam aut hyoscyamum. Quod vero genus horum adhibitum a Claudio fuerit, numquam verisimiliter sciemus.
* Num vero drama "Nex Gonzagae" tempore Shakespeariano exstasset ac populo gratum esset, invenire nequeo.
** Plurale 'ears' reddidi sensu singulari '(vestibula) auris', nam... non puto tam calidum Claudium fuisse, ut infunderet venenum simul in AMBAS regis aures. Ignosce, Shakespeare.
*** Hic alia res: Hamlet Maior non ieiunando peccaverat ac ita peccato non confesso mortuus est; sed haec quaestio ad nostram rem (disputationem, quae substantia necaverit regem) minime refert.