Scandali haud parvi nisi fere pugnae ethnicae auctor fuit Mats noster, denuo ergo mihi est de hoc viro incredibili narrandum. Res ita se habebat:
Cum Carolina habitabant ambo in quadam Holmiae parte, ubi hodie satis multi musulmanes (Arabes, Turci) quoque vivunt. Habitaculum iis erat in pedeplanis (=tabulato inferio) alicuius aedis. Tenebant ibi duas feles – matrem et filiam eius, quibus – sicut et ipsi Matsi – placebat diebus aurae serenae aut in fenestra aperta aut in maeniano, in sedili scilicet ibi posito, sedere, radiis solis ad libitum fruendo.
Uno tali die hora circiter altera pomeridiana maenianum e via urbis appropinquaverunt duae puellae gentis Arabicae, post scholam cotidianam domum repetentes. Placebant iis enim valde duae feles. De quibus rogatus, Mats respondit hanc esse matrem, illam matris filiam.
- Ubi autem pater? – rogaverunt puellae. Quibus Mats:
- Pater? Hem... Sicut pater facere solet: munus suum explevit, deinde evanuit.
Puellae, non multum videlicet huius explanationis intellegentes, vale Matsi felibusque dixerunt atque abierunt. Domi tamen statim explanationem mirandam Matsianam absentiae patris felini parentibus suis renarraverunt. Cuius rei effectus erat talis: post dimidiam horae partem prae maeniano Matsiano sex septemve Arabes adulti (parentes scilicet ambarum puellarum necnon consanguinei aut vicini ipsorum) apparuerunt, maledicta in Matsem iacentes eumque obscaenae coram lilberis linguae usus incriminantes. Ut corporis integritatem servaret, decrevit Mats statim apud Arabes veniam petere ac promisit talia similiave numquam porro coram ullis puellis puerisve se dicturum. Qua re satisfacti Arabes abierunt. Duae autem puellae numquam porro ad feles visendas advenerunt.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz