Condiciones ad libros legendos in campo tentorio ita idoneas non esse. Solutiones sunt duo: 1) spongiolis [spongiolum - Ang. earplug] uti; 2) exspectare dum colloquio saltem tres simul adsunt - tunc nihil praeter monogenam cacophoniam audis, neque significationem singulorum verborum cerebro capere conaris. De regula "trium collocutorum" audivi primum ante multos annos ex amico me maiore natu, qui in carcere ob res politicas [conspirationem in communistas] tempus quoddam manserat; dixit se maluisse manere in cella incarceratorum plena, nam tunc tantum ei libros legere contingebat - cum autem unum aut duos consodales in cella habebat, nulla fuit legendo facultas.
Plerique homines, non solum in carcere aut campo tentorio, magis quam libros legere inter se loqui malunt, inde scientiam vitae capientes. Fortasse recte agunt. M., mihi notus therapeuta alcoholicorum Cracoviensis, dicit colloqium cum viva persona* semper plus energiae habere quam lectio libri "mortui". Sed puto eum errasse, nam si verum id esset, omnis in summa intermedia sermo sapientior esset quam liber, quod plane non fit. Ceterum, nonne Nicolaus Simonides dixit in "Alphabeto":
Libri - muti sunt loquentes;
[lingis cunnum, lava dentes!]?
--------------------
* altera significatio 'personae' (sc. ut hominis) iam antiquis nota erat; vide Lewis & Short:
2.A human being who performs any function, plays any part, a person, personage: “ut meapersona semper aliquid videretur habere populare,” Cic. Att. 8, 11, D, § “7: ecquae pacificapersona desideretur,” id. ib. 8, 12, 4: “hujus Staleni persona, populo jam nota atque perspecta,”id. Clu. 29, 78; id. Fam. 6, 6, 10: “induxi senem disputantem, quia nulla videbatur aptiorpersona,” id. Lael. 1, 4: “Laelii persona,” id. ib. 1, 4: “certis personis et aetatibus,” to people of a certain standing and of a certain age, Suet. Caes. 43: “minoribus quoque et personis etrebus,” to persons and things of less importance, id. Tib. 32; id. Aug. 27: “nulla distantiapersonarum,” Vulg. Deut. 1, 17: “personarum acceptio,” id. 2 Par. 19, 7; cf. id. Gal. 2, 6 al.: “ipse suā lege damnatus, cum, substituta filii personā, amplius quingentorum jugerumpossideret,” Plin. 18, 3, 4, § 17: “denique haec fuit altera persona Thebis, sed tamen secunda,ita ut proxima esset Epaminondae,” the second chief personage, Nep. Pelop. 4, 3.—
(β). So of persons, opp. to things and actions: “ut rerum, ut personarum dignitates ferunt,” Cic. de Or. 3, 14, 53.—
(γ). Law t. t., a being having legal rights and obligations (including the state, etc.; not including slaves; cf. Sandars ad Just. Inst. introd. § 37; “1, 3 prooem.): omne jus quo utimur, vel ad personas pertinet vel ad res velad actiones,” Dig. 1, 5, 1; Just. Inst. 1, 3 prooem.—
(δ). A human being in gen., a person (post-Aug. and rare): “continuantes unum quodque (praenomen) pertrinas personas,” Suet. Ner. 1: “cum dira et foedior omni Crimine persona est,” Juv. 4, 15.—
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz