De bibulis Serbis Hungarisque

SeBRia hodie lapsu calami scripsi pro SeRBia. Atque, erroris consciens, in cachinnationem erupi, nam errrorem – quasi Serbia ebria – fuisse vero Freudianum: nullo loco tot in vita mea bibi quam apud Serbos (aut generaliter in cuncta pristina Iugoslavia). Praeter vina quoque temetum e prunis factum nomine ipsorum šljivovica cum usque septuaginta pro centum (70%) alcohilis partibus.

Memini me telephonare e Polonia amico cuidam Singiduni (Beograd) autumno 1999 anni, mox post incursus aerios NATOensium (mea sententia, stupidissimos) contra Serbiam ("bellum Kosoviense"). Suspicatus statum rerum Singiduni pessimum esse, conabar amicum consolari. Sed ille rogat:

- De qua re dicis? Messem pruni optimam hoc anno habemus.

At "prunus", id est temetum prunosum, omnes hilares facit, etiam in lugubribus condicionibus.

Incredibilem in modum quoque maledicunt Serbi cum bibunt. Ut ex. gr. jebem ti majku (='futuo tibi matrem', quae expressio ceterum est sat benevolens) aut jebao te bog (='deus te futuat'). Sed ipsi Serbi aiunt se melius maledicere Hungaros, qui quoque bibuli sunt magna e parte maximi. Quorum maledicendi artem scientifice & practicaliter explanatam ex ore Hungarici professoris Academiae Militaris olim Budapestini discere conabar, sed... nimis ebrius fui, ut aliquid huius rei memoria tenerem.