Fortasse non tantum Polonicum, fortasse ex alia quadam lingua id proverbium importavimus - per interrete quaerens originem invenire non possum. Dicitur ergo apud nos:
Cuique vermis suus, qui eum rodit.
Est quoque versio:
Cuique tinea sua, quae eum rodit.
Haec tamen versio mihi minus placet, nam tineae tantum vestes librosque rodunt, ipsa corpora cerebraque hominum ab iis tuta esse.
Hoc proverbium in mentem mihi venit cum, hodie modo cum cane ambulans, vicinam meam solitariam ambulantem conspexerim. Quae castigat me (iuste!) propter alcoholismum at ipsa - est enim mulier fere 80 annorum - obsessionibus laborat; putat ex. gr. unaquaque nocte aliquem circa horam primam conari ianuam habitaculi eius clam aperire. Quod minime verum est, nam ego, qui adversus ianuam huius vicinae habito, hora prima nocturna saepissime nondum dormio, at nullum strepitum de androne advenientem audio.
Maior pars meorum amicorum hominumque mihi notorum laborant aliquo morbo, difficultate etc., id est nolentes volentes vermes suos nutricant.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz